4 mei Dodenherdenking Herdenkingsplein Maastricht

Details

Geschreven: donderdag 15 mei 2025 15:16

Geschreven door Martijn ter Balkt

De Koninklijke Zangvereniging Mastreechter Staar wordt iedere drie jaar gevraagd om de jaarlijkse dodenherdenking muzikaal te begeleiden, dit keer samen met het Trommelcorps van de Scouting en de Koninklijke Harmonie Ster van Maastricht.

Als aan onze zangvereniging dit verzoek wordt gedaan, dan pas het ons om daar ten volle gehoor aan te geven. Zingen is een ultieme uiting van vrijheid. Dat is ons in alle vrijheid van nu gegeven, maar voor de zangers van de Staar tijdens de bezetting gold dat zeker niet. De Staar in de Tweede Wereldoorlog stond voor de keus: Of je wordt lid van de Nederlandsche Kultuurkamer, een door de Nazi’s gecontroleerd orgaan dat bepaalde welke muziek werd toegelaten, of je kon het optreden, maar ook het repeteren, wel vergeten. De Staar besloot voor het laatste en dook onder. Na de oorlog werden de repetities, en ook de concerten hervat. Kunst en cultuur als uitingen van vrijheid zijn vaak de eerste slachtoffers van onvrijheid. Onze eigen Staargeschiedenis vertelt dat verhaal.

Terug naar 4 mei dit jaar. We hadden geen pianist! Of dat van tevoren bekend was of dat we werden overvallen door dat gegeven is schrijver dezes niet bekend, maar er was wel een keyboard met een versterker, en we zijn eruit gekomen. Tussen diverse speeches en kransleggingen in plechtige sfeer wisselden het Trommelcorps, de Staar en de Harmonie de muzikale begeleiding af. Onze eigen dirigent Hennie Ramaekers weet dat je je niet moet laten verrassen door calamiteiten, die ving dat moeiteloos op.  Onze Preses en Tim Phuc Tran legden samen een krans namens de Mastreechter Staar.

(Foto: Vincent van den Bergh)

We begonnen met Le Rossignol van Gréty als muzikale inleiding, want nachtegalen laten zich niet vangen door onvrijheid en blijven prachtig zingen, en op de toespraak van de gouverneur volgde Die Nacht van Schubert. Wie schön bist du? Het stuk nodigt uit om je heen te kijken en te genieten van al wat mooi is. In oorlog en onvrijheid is dat geen vanzelfsprekendheid. Tebje Pojem, een Russisch Kerkstuk van Bortnianski volgde na het gedicht van de Toneelgroep. Het stuk vraagt om verering van het Hogere, en het Beati Mortui werd ingezet bij de start van de bloemenhulde. Het stuk van Mendelssohn biedt de doden de zaligheid van de geest. Richting het einde van de bloemenhulde volgde het      O Bone Jesu van Palestrina, een gedragen stuk in het Latijn waarin lieve Jezus om erbarmen en verlossing wordt gevraagd.  Na de taptoe en de twee minuten stilte om 8 uur zongen we uiteraard het Wilhelmus, begeleid door de Harmonie en de trommels. De plechtigheid eindigde met het Gegroet mijn Limburg van Leon Hermans en de Jupiter Hymne van Johan de Meij door de Harmonie.

De Dodenherdenking past de Mastreechter Staar. Dankzij alle strijders die de vrijheid hebben heroverd op onderdrukking en onvrijheid van de bezetter, kunnen wij onze hobby in alle vrijheid uitoefenen. Wij zijn schatplichtig aan hen.